Borneo
Door: Mandy en Anouk
Blijf op de hoogte en volg Anouk en Mandy
13 Maart 2015 | Maleisië, Sandakan
Borneo
Ons vorige verslag zijn we geëindigd met het feit dat we de mount kinabalu gaan beklimmen. Inmiddels hebben wij dat gedaan en is sinds vandaag onze spierpijn EINDELIJK volledig verdwenen. De mount kinabalu is met 4095,2 meter de hoogste berg van zuid-oost Azië. Ons klimgroepje bestond uit een Frans stel van 27 jaar en joseph, een 58 jarige man, uit Singapore. Hij kwam aanzetten op losse schoenen dus wij dachten al ownee dat wordt wat, maar later kwamen zijn hardlopen schoenen gelukkig uit zijn tas. Ons klimgroepje werd begeleidt door jason, onze guide.
Om 10 uur begon onze tocht. Vanaf dit moment bleek Joseph ons niet bij te kunnen benen en bleef onze gids daarom wat achter om hem te ondersteunen.
De eerste 2 km bestonden vooral uit grote traptreden, goed begin dus. Na 2 uurtjes waren we ongeveer op de helft en hebben we de lunch gegeten die we kregen. Een goede 'lichte lunch' met sneetjes wit brood en een appel. Hierna werd het pad wat meer natuurlijk, wat betekende, je eigen weg zien te vinden over de stenen en steile paden. Tussendoor wat korte pauzes om op adem te komen, maar uiteindelijk waren we na een totale klim van 4 uur op onze slaapplek aangekomen. Hier kregen we een stevig avondmaal en was het uitzicht met de zonsondergang geweldig. Magisch om boven de wolken te zitten en te weten dat je dit gelopen hebt! En we gingen nog hoger! De laatste 2,5 km zouden we gaan maken om 2.30 u s nachts, dus lagen we om 8 uur moe maar voldaan op bed. We hadden door de lucht op die hoogte wat last van hoofdpijn en een beetje moeite met ademhalen, wat onze nachtrust niet bevorderde. Na een licht ontbijt begon pas het echte klimmen naar de top. Dit was het stuk waar je met behulp van een touw steile hellingen moest beklimmen en rotsen moest trotseren. Het was donker, wat de smalle riggels en diepe afgronden nog spannender maakte. Langzaam, zeer langzaam maar zeker kwamen we in de buurt van de top.... Onee.... Nóg een stuk... Nu dan? NEEEEE NOG EEN STUK! Maar uiteindelijk, na 2,5 uur, waren we om 5.00 uur bovenop de top, als een van de eerste!! Wat waren we blij, en wat waren we trots! Nu begon het wachten op de zonsopgang.. Dit leverde ons een ijskoud uurtje op, rillend van de kou dicht tegen elkaar aangekropen, en met een gestolen deken van het hostel hebben we enorm genoten. Langzaam aan was te zien hoe geweldig hoog we zaten, hoe mooi het was en bovenal, wat we geklommen hadden om dit te bereiken. Helaas kwam ook het punt; de terugweg naar beneden.. Met ijskoude handen en voeten werd het klimmen niet makkelijker, maar langzaam en zeker werden we weer warm. De aftocht was mooi, overweldigend en ook weer spannend.. Aangekomen bij het hotel waren we opgelucht dat we dit spannende stuk al goed hadden doorstaan, en konden we genieten van een uitgebreid ontbijt! Rond half 11 begonnen we aan de rest van de afdaling. Van tevoren gedacht dat dit makkelijker was dan klimmen, viel dit ontzettend tegen. Wat hebben we afgezien, maar ook enorm gelachen om de oma achtige manier waarop we naar beneden gingen. We konden niet meer en moesten met behulp van elkaar en de reling onszelf naar beneden sjouwen. Mentaal en fysiek een grote uitdaging, wat de euforie aan het einde nog veel groter maakte! Wat zijn we blij dag we deze ervaring samen hebben meegemaakt en elkaar die berg op én af hebben gesleept.
Beneden hebben we gauw de bus genomen naar Sukau. Dit is een dorpje aan de kinabatangan rivier, waar veel wildlife te spotten valt. Na een aardige busreis met wat haken en ogen kwamen we Savonds aan bij een hostel. Hier hebben we gelijk een 3 daagse wildlife cruise pakket geboekt. Tijdens een ochtendcruise, 2 sunsetcruises en 2 nightcruises en een jungle walk hebben we genoten van de natuur en het spotten van dieren. Het is echt een sport om weer wat nieuws te spotten en hier de mooiste kiekjes van te nemen. We hebben veel gezien, met als hoogtepunten de neusapen (feels like home), python, krokodillen, vele bijzondere vogels en als klapper een orang utang! Maar helaas ook lastig gevallen door twee bloedzuigers blech. Hierna zijn we doorgegaan naar sandakan, een plaatsje iets oostelijker en aan de kust van Borneo. We hebben hier wat meer rust gegeven aan onszelf, en wat meer tijd genomen om wat bij te slapen en de laatste spierpijntjes te laten verdwijnen. We hebben hier alsnog veel activiteiten ondernomen. We hebben een Tempel bezocht en een english tea house waar we onszelf hebben verwend met een high tea. Tijdens deze activiteiten leken wij eerder de bezienswaardigheid dan de plek opzich. Omringd door kleine meisjes moesten we samen met hun op de 'selfie', en ook het personeel van het tea house wilde een kiekje met ons schieten. Zelf liepen we deze dag in een veel te slechte kledingcombinatie, aangezien we een wasdag hadden en we niets aan kleding meer over hadden.
We zijn ook nog naar Sepilok geweest, een opvangcentrum voor orang utangs. Hier worden ze weer voorbereid op de terugkeer in de natuur. Heel aandoenlijk om te zien en een heel goed initiatief. Dit hebben we gecombineerd met een wandeling door het rainforest Discovery centre.
De laatste dag in sandakan hebben we gegeten op de central market. Dit is een grote markthal met verschillende hokjes waar gekookt word en je eten kan halen. Voor 3,50 rm (nog geen euro) heb je een bord vol met local food. Leuk om verschillend onbekend local food te proberen.
'Savonds hebben we weer een cruise gedaan (we kregen er geen genoeg van), dit keer om de vuurvliegjes te zien, en een bezoek te brengen aan een vissersdorpje langs de rivier. ma, onze lieve 'geen echte tourguide maar voor ons wel' werden we rondgeleid en zijn we op de thee geweest bij de lokale bewoners in het vissersdorpje. Vol van de groene pannenkoeken en mierzoete koffie zijn we in het donker opzoek gegaan naar de vuurvliegjes (de locale konden dit niet uitspreken). De vuurvliegjes zaten in de bomen en gaven een mooi beeld en een kerstgevoel. Ze kwamen ook om ons heen vliegen en zo konden we de minivliegjes van dichtbij zien. Na terugkeren zijn we naar het hostel gegaan en hebben we ons de volgende dag voorbereid op ons laatste bestemming van onze tot nu toe al geweldige reis. Opgestegen vanuit sandakan kregen we als cadeautje nog een prachtig uitzicht vanuit de lucht over de mount kinabalu. wauw, hebben wij daar echt bovenop gestaan!? Momentje van besef, we zijn stoertjes! Op naar Indonesië!
Liefs van ons
Ons vorige verslag zijn we geëindigd met het feit dat we de mount kinabalu gaan beklimmen. Inmiddels hebben wij dat gedaan en is sinds vandaag onze spierpijn EINDELIJK volledig verdwenen. De mount kinabalu is met 4095,2 meter de hoogste berg van zuid-oost Azië. Ons klimgroepje bestond uit een Frans stel van 27 jaar en joseph, een 58 jarige man, uit Singapore. Hij kwam aanzetten op losse schoenen dus wij dachten al ownee dat wordt wat, maar later kwamen zijn hardlopen schoenen gelukkig uit zijn tas. Ons klimgroepje werd begeleidt door jason, onze guide.
Om 10 uur begon onze tocht. Vanaf dit moment bleek Joseph ons niet bij te kunnen benen en bleef onze gids daarom wat achter om hem te ondersteunen.
De eerste 2 km bestonden vooral uit grote traptreden, goed begin dus. Na 2 uurtjes waren we ongeveer op de helft en hebben we de lunch gegeten die we kregen. Een goede 'lichte lunch' met sneetjes wit brood en een appel. Hierna werd het pad wat meer natuurlijk, wat betekende, je eigen weg zien te vinden over de stenen en steile paden. Tussendoor wat korte pauzes om op adem te komen, maar uiteindelijk waren we na een totale klim van 4 uur op onze slaapplek aangekomen. Hier kregen we een stevig avondmaal en was het uitzicht met de zonsondergang geweldig. Magisch om boven de wolken te zitten en te weten dat je dit gelopen hebt! En we gingen nog hoger! De laatste 2,5 km zouden we gaan maken om 2.30 u s nachts, dus lagen we om 8 uur moe maar voldaan op bed. We hadden door de lucht op die hoogte wat last van hoofdpijn en een beetje moeite met ademhalen, wat onze nachtrust niet bevorderde. Na een licht ontbijt begon pas het echte klimmen naar de top. Dit was het stuk waar je met behulp van een touw steile hellingen moest beklimmen en rotsen moest trotseren. Het was donker, wat de smalle riggels en diepe afgronden nog spannender maakte. Langzaam, zeer langzaam maar zeker kwamen we in de buurt van de top.... Onee.... Nóg een stuk... Nu dan? NEEEEE NOG EEN STUK! Maar uiteindelijk, na 2,5 uur, waren we om 5.00 uur bovenop de top, als een van de eerste!! Wat waren we blij, en wat waren we trots! Nu begon het wachten op de zonsopgang.. Dit leverde ons een ijskoud uurtje op, rillend van de kou dicht tegen elkaar aangekropen, en met een gestolen deken van het hostel hebben we enorm genoten. Langzaam aan was te zien hoe geweldig hoog we zaten, hoe mooi het was en bovenal, wat we geklommen hadden om dit te bereiken. Helaas kwam ook het punt; de terugweg naar beneden.. Met ijskoude handen en voeten werd het klimmen niet makkelijker, maar langzaam en zeker werden we weer warm. De aftocht was mooi, overweldigend en ook weer spannend.. Aangekomen bij het hotel waren we opgelucht dat we dit spannende stuk al goed hadden doorstaan, en konden we genieten van een uitgebreid ontbijt! Rond half 11 begonnen we aan de rest van de afdaling. Van tevoren gedacht dat dit makkelijker was dan klimmen, viel dit ontzettend tegen. Wat hebben we afgezien, maar ook enorm gelachen om de oma achtige manier waarop we naar beneden gingen. We konden niet meer en moesten met behulp van elkaar en de reling onszelf naar beneden sjouwen. Mentaal en fysiek een grote uitdaging, wat de euforie aan het einde nog veel groter maakte! Wat zijn we blij dag we deze ervaring samen hebben meegemaakt en elkaar die berg op én af hebben gesleept.
Beneden hebben we gauw de bus genomen naar Sukau. Dit is een dorpje aan de kinabatangan rivier, waar veel wildlife te spotten valt. Na een aardige busreis met wat haken en ogen kwamen we Savonds aan bij een hostel. Hier hebben we gelijk een 3 daagse wildlife cruise pakket geboekt. Tijdens een ochtendcruise, 2 sunsetcruises en 2 nightcruises en een jungle walk hebben we genoten van de natuur en het spotten van dieren. Het is echt een sport om weer wat nieuws te spotten en hier de mooiste kiekjes van te nemen. We hebben veel gezien, met als hoogtepunten de neusapen (feels like home), python, krokodillen, vele bijzondere vogels en als klapper een orang utang! Maar helaas ook lastig gevallen door twee bloedzuigers blech. Hierna zijn we doorgegaan naar sandakan, een plaatsje iets oostelijker en aan de kust van Borneo. We hebben hier wat meer rust gegeven aan onszelf, en wat meer tijd genomen om wat bij te slapen en de laatste spierpijntjes te laten verdwijnen. We hebben hier alsnog veel activiteiten ondernomen. We hebben een Tempel bezocht en een english tea house waar we onszelf hebben verwend met een high tea. Tijdens deze activiteiten leken wij eerder de bezienswaardigheid dan de plek opzich. Omringd door kleine meisjes moesten we samen met hun op de 'selfie', en ook het personeel van het tea house wilde een kiekje met ons schieten. Zelf liepen we deze dag in een veel te slechte kledingcombinatie, aangezien we een wasdag hadden en we niets aan kleding meer over hadden.
We zijn ook nog naar Sepilok geweest, een opvangcentrum voor orang utangs. Hier worden ze weer voorbereid op de terugkeer in de natuur. Heel aandoenlijk om te zien en een heel goed initiatief. Dit hebben we gecombineerd met een wandeling door het rainforest Discovery centre.
De laatste dag in sandakan hebben we gegeten op de central market. Dit is een grote markthal met verschillende hokjes waar gekookt word en je eten kan halen. Voor 3,50 rm (nog geen euro) heb je een bord vol met local food. Leuk om verschillend onbekend local food te proberen.
'Savonds hebben we weer een cruise gedaan (we kregen er geen genoeg van), dit keer om de vuurvliegjes te zien, en een bezoek te brengen aan een vissersdorpje langs de rivier. ma, onze lieve 'geen echte tourguide maar voor ons wel' werden we rondgeleid en zijn we op de thee geweest bij de lokale bewoners in het vissersdorpje. Vol van de groene pannenkoeken en mierzoete koffie zijn we in het donker opzoek gegaan naar de vuurvliegjes (de locale konden dit niet uitspreken). De vuurvliegjes zaten in de bomen en gaven een mooi beeld en een kerstgevoel. Ze kwamen ook om ons heen vliegen en zo konden we de minivliegjes van dichtbij zien. Na terugkeren zijn we naar het hostel gegaan en hebben we ons de volgende dag voorbereid op ons laatste bestemming van onze tot nu toe al geweldige reis. Opgestegen vanuit sandakan kregen we als cadeautje nog een prachtig uitzicht vanuit de lucht over de mount kinabalu. wauw, hebben wij daar echt bovenop gestaan!? Momentje van besef, we zijn stoertjes! Op naar Indonesië!
Liefs van ons
-
13 Maart 2015 - 00:45
Anouk En Mandy :
Ook hier: de foto's volgen nog :) -
18 Maart 2015 - 17:18
Annemiek Van Der Poel:
Wat hebben jullie weer veel beleefd zeg! Echt een reis om jaloers op te zijn. Zijn jullie het nog niet zat al dat moois? Jullie moeten wel verlangen naar dat vandaag lekker koude Nederland. Kan niet missen :-)
Wat gaan jullie nu nog allemaal doen? Ik ben nieuwsgierig.
Op 13 maart schreven Anouk en Mandy: de foto's volgen nog! Ik ben wel heel benieuwd naar de foto's. Plaatsen jullie die nog op deze site?
Geniet nog lekker van jullie mooie reis.
Liefs Annemiek
-
18 Maart 2015 - 17:20
Oma Riet:
Hallo Anouk,
Oma-achtige manier? Hoe bedoel je? Ik kom heus nog met gemak die berg af hoor :-)
Fijn dat jullie zo genieten, wat een mooie reis maken jullie en wat zien jullie veel!
Veel liefs van oma -
21 Maart 2015 - 11:28
Annemiek Van Der Poel:
Wat een prachtige foto's!!! Ik heb wel een hoop vragen hoor. Wat zijn bijvoorbeeld die chemisch uitziende groene dingen bij de koffie? Getver.
Als je thuis bent hou je dan een presentatie voor ons allemaal? En nu dan Bali, daar ben ik ook geweest, zo mooi! Op naar het kunstenaarsdorp, de dolfijnen en de apen. Ik lees weer graag jullie verslag. Leuk!
Lekker genieten van jullie laatste weekjes meiden!
Liefs Annemiek -
21 Maart 2015 - 17:18
Rob Van Der Poel:
Wat een verhaal! Leest wel heel goed allemaal hoor en ken het verschijnsel als een dronken 'opa' naar beneden nog al te goed van de Thorung la pass, knap gedaan van jullie en dat in de ochtend omhoog met weinig slaap, coolio! Blijft magisch die bergen. Tijd vliegt echt om zeg maaruh, waar zijn die boven de wolken foto's? Ben erg benieuwd naar de plaatjes. Gr. Rob -
21 Maart 2015 - 17:22
Rob Den Schele:
Bingo, foto's gevonden.
-
22 Maart 2015 - 12:27
Luna Van Buren:
Super Leuk, en mooie foto's!
Nog heel veel plezier.
Xx Luna
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
